Eskişehir’in Tepebaşı ilçesine bağlı Çamlıca Mahallesi’nde oturan 4 çocuk babası emekli Halil İbrahim Şavır, pandemi devrinde birkaç yıl sonra kesmek üzere 3 aylıkken kuzu aldı. 74 yaşındaki Şavır, meskeninin yanında yaptığı ahılda kuzuyu besledi. Şavır, 2 yıl sonra kesmeye kalktığında koyunun ağladığını görünce vazgeçti.
Şavır’ın kent merkezinde koyunu ile birlikte görenler şaşkınlığını gizleyemezken, kimileri da fotoğraflarını çekiyor.
‘BENİMLE SARFİYAT GELİR’
4 yıldır ‘Pamuk’ ismini verdiği koyunu ile dolaşan Şavır, “Koyunun ismi ‘Pamuk’, 4 yaşında. Pandemi vaktinde dışarı çıkmak yasaktı. Pamuk’u 3 aylık kuzuyken getirdim. ‘Ortalık uygun olunca, rahatlayınca ve yasak kalkınca keserim’ diye düşünüyordum. 2 sene sonra hayvanı kesmeye kalktım, 3 gün boyunca ağladı, bana alıştı. Hayvan benden diğer kimseye ne sarfiyat ne de yaşar. Benimle bir arada masraf ve gelir. ‘Yat kızım, git kızım ya da gel kızım’ üzere ne dersem yapar. Fotoğrafını çekmek isteyenlere poz verir. Işıklarda bile bir arada durur, bir arada geçeriz. İkimiz birlikte 4 yıldır yaşıyoruz” dedi.
‘NE DERSEM ANLIYOR’
Şavır, “Pamuk ile sabah kalkıyoruz, saman ve arpa veriyorum. Hava âlâ olduğunda yemekten sonra geziyoruz. Şayet hava güzel olmazsa da ben konutta oturuyorum, o da yatıyor. Onu görmeyince özlüyorum, konutumuzun kızı oldu. Bir yere giderken ‘Kızım gidiyorum. Burada bekle’ demezsem, daima bağırıp, komşuları rahatsız ediyormuş. Bazen ‘Kızım geç kalırsam git, yerinde yat’ diyorum. O da gidip kapıyı örtüp yatıyor. Eşim onu çok seviyor fakat geçinemiyorlar. Eşim Pamuk’a bağırıyor, o da eşime vurmaya kalkıyor. Pamuk’a, ‘Kızım yapma, elleme rahatsız olur’ diyorum. Ne dersem anlıyor. Mahallenin maskotu oldu. Bana ‘Koyunlu dede’ derler, onu görmediklerinde, ‘Pamuk nerede?’ diye soruyorlar. Mahallede herkes seviyor. 3 aylıkken almıştım, hala bir arada yaşıyoruz. Ne kesebiliyorum ne de satabiliyorum. Ölene dek yaşayacağız. Ya o ya da ben ölene kadar birlikteyiz” diye konuştu.
(DEMİRÖREN HABER AJANSI)